Eyvah Farklısın!
Çocuklarla geçen zaman sadece eğlenceli değil hem de öğretici oluyor çoğu zaman. Okul maceralarını ise çocuklar kadar biz anneler için de unutulmaz buluyorum! Üç yıl kadar önce küçük kızım Eda’nın birinci sınıfa başlarken, birkaç günlük bir oryantasyona tabi olacağını öğrenmiştik. Oryantasyon başlamadan bir gün önce, büyük kızım Selin’in de katılması ile üçümüz tartışarak oryantasyon günlerine Eda’nın serbest bir giysiyle gitmesinin uygun olacağına karar verdik. Yıllarca eğitim ve oryantasyon programları düzenlemiş bir insan kaynakları profesyoneli de olarak kendimden bir hayli emin, ertesi sabah heyecanlı bir şekilde üçümüz hep birlikte Eda’nın okuluna gittik. Bahçeden içeri girer girmez bütün çocukların okul formalarını giyip beyaz çorap siyah ayakkabı tam tekmil sıraya girmeye çalıştıklarını gördük. Eda fıstık yeşili en sevdiği pantolonu ve kendisine çok yakışan minik kot montu ile tek serbest giyimli çocuktu ama o kadar mutluydu ki allahtan bunu kendine dert etmedi hiç. Akşam ailece bayağı bir güldük eğlendik bu konuda.
Yıl sonuna kadar her şeyi kazasız belasız atlattıktan sonra okuma bayramı gelip çatmıştı. Eda, okuma bayramı gösterilerinde son sahnede tüm çocukların hep birlikte rol alacağı oyun da dahil olmak üzere, birkaç farklı görev için seçilmişti. Her oyundaki rol için bir kostüm belirlenmişken son sahne serbest kıyafet olarak bırakılmış, ‘koyu renk alt, açık renk üst’ olarak tanımlanmıştı. Yine üç kafadar düşündük ve koyu renk altın mor pantolon, açık renk üstün sarı t-shirt olabileceğine karar verdik. Gösteriye geldiğimizde birinci sınıfın bitişini coşkuyla kutlayan çocuklar hemen ısıttı içimizi. Zaman hızla aktı, son sahne başladı. O da ne! Tüm çocuklar siyah etekleri ya da siyah pantolanları ve beyaz gömlekleri ile sahnedeydi. Koyu renk alt, açık renk üst! Eda mor pantolon ve sarı t-shirti ile sahnede adeta parlıyordu. İzlerken koltuğumda şaşkınlıktan iyice küçüldüğümü hissettim. Çıkışta bile o şaşkınlık halim geçmemişti hala.
Küçüm kızımla buluştuğumuzda çok ilginçti ama çoğunluğun yaptığını yapmamış olmanın onu beni rahatsız ettiği kadar etmediğini gördüm. Farklı olabilmek ve bundan memnun olmak için yedi yaşında olmak şart mıydı? Tabi ki hayır ama biz yetişkinler için farklı olmak kolay mı derseniz hiç değil. Hele hele iş hayatında riskli bile olabilir. Aman dikkat!
Bir cevap yazın